آنها در ورودی کندوها هستند که به آنها اجازه می دهد تا حدود 10 درصد از گرده های جمع آوری شده روی گل ها را توسط کندو کاران جمع آوری کنند.
توپ ها خشک می شوند و همانطور که هستند فروخته می شوند یا به پودر تبدیل می شوند این پودر به صورت فله ای عرضه می شود، در کپسول ها یا قرص ها قرار داده می شود، یا به شکل دیگری در مواد غذایی یا درمانی مختلف گنجانده می شود.
در سالهای اخیر، برخی از تولیدکنندگان گرده گل ایرانی را که با ماشین جمعآوری میشود، مستقیماً از گلها عرضه میکنند این محصول بر خلاف محصول برداشت شده توسط زنبورها که شامل گرده همه گونه هایی است که علوفه کرده اند، تنها حاوی گرده یک گونه گیاهی خاص یا گروهی از گونه های منتخب است.
سازندگان این نوع گرده (به نام “گرده گل”) ادعا می کنند که محصول آنها واکنش های آلرژیک مرتبط با گرده زنبور عسل را ایجاد نمی کند، زیرا با حشرات تماس نداشته و بنابراین حاوی هیچ یک از آلرژن های مخصوص زنبور نیست.
محصولات همانطور که گفته شد، هنوز هم باید به خاطر داشت که خود گرده برای بخشی از جمعیت یک آلرژن است.
تاریخچه گرده
در آغاز قرن بیستم بود که زنبورداران تکنیک های جمع آوری مقادیر زیادی گرده زنبور عسل را توسعه دادند بنابراین کاربردهای دارویی این محصول نسبتاً جدید است.
در چین، گرده زنبور عسل بخشی از چندین داروی سنتی است که برای مثال یکی از آنها قرار است حافظه افراد مسن را بهبود بخشد.
فرآیندهای تولید “گرده گل” در مقادیر قابل توجهی حدود چهل سال پیش توسط یک سوئدی به نام Cernelle توسعه یافت که نام خود را به محبوب ترین نوع عصاره را دارد.
شوق گرده در دهه 1970 زمانی که ورزشکاران المپیک (عمدتاً شوروی) عملکرد “افسانه” خود را به آن نسبت دادند، رونق گرفت.
متعاقبا، توسعه تکنیکهایی برای حساسیت زدایی پیشرونده نسبت به آلرژنها، راههای خروجی دیگری را برای گردهها باز کرد.