توت فرنگی دارای خواص آنتی اکسیدانی، ضد سرطانی، ضد التهابی و قلبی است، به دلیل محتوای بالای فنول (عمدتا آنتوسیانین ها که رنگ قرمز آن را به آن می دهد) و ویتامین های A و C، در حالی که حاوی لوتئین و زیگزانتین است، موادی که به دلیل وجود آنها شناخته شده است.
فواید قلبی عروقی: بر اساس مطالعات مختلف انجام شده در سطح ملی از کشورهای مختلف، در میان همه میوه ها، توت فرنگی به عنوان بهترین منبع آنتی اکسیدان ویتامین C شناخته می شود.
در مطالعه‌ای که ۶۶ میوه مختلف مصرف‌شده توسط ایرانی‌ها را مورد بررسی قرار داد، توت‌فرنگی به عنوان بهترین منبع میوه برای ویتامین C شناخته شد و در واقع بیش از دو برابر میانگین میوه مورد مطالعه ویتامین C را تامین کرد، پس از زغال اخته و انگور، توت فرنگی نیز جزو بهترین منابع منگنز در میان میوه ها است.
بسیاری از فیتونوترینت های موجود در توت فرنگی در مازندران نه تنها به عنوان آنتی اکسیدان، بلکه به عنوان مواد مغذی ضد التهاب نیز عمل می کنند. برخی از مهم ترین مواد مغذی آنتی اکسیدانی و ضد التهابی موجود در توت فرنگی تازه و رسیده عبارتند از:
آنتوسیانین ها (سیانیدین ها، پلارگونیدین ها)
فلاونول ها (پروسیانیدین ها، کاتچین ها، گالوکاتچین ها، اپی کاتچین ها، کامفرول، کوئرستین)
هیدروکسی بنزوئیک اسید (الاژیک اسید، اسید گالیک، اسید وانیلیک، اسید سالیسیلیک)
اسید هیدروکسی سینامیک (اسید سینامیک، اسید کوماریک، اسید کافئیک، اسید فرولیک
تانن ها (الاگیتانین ها، گالوتانین ها)
استیلبن (رزوراترول)
آنها در قرون وسطی در اروپا ظاهر شدند و در این دوره بیشتر به دلیل خواص دارویی آنها ارزش داشتند تا ارزش آشپزی و توت فرنگی های پرورشی که امروزه از آن لذت می بریم به قرن نوزدهم باز می گردد.
آنها از توت فرنگی‌های وحشی قرمز کوچک ویرجینیا می‌آیند که با توت‌فرنگی‌های مخروطی زرد بزرگ‌تر از شیلی که توسط کاپیتان فرزیه فرانسوی در سال 1712 به بریتانی (منطقه اداری فرانسه) آورده شده‌اند، تلاقی می‌کنند، از این رو توت‌فرنگی‌ها در فرانسوی به آنها fraises می‌گویند.
هنگامی که آنها به تعادل کامل طعم و اندازه دست یافتند، اشتیاق برای رشد توت فرنگی همه جا را فرا گرفت و از آن زمان به بعد یکی از محبوب ترین میوه ها در جهان بوده است.
